De achterflap van het boek Projectmanagement in beeld van Marco Derksen geeft aan dat er al veel boeken over projectmanagement zijn geschreven. Marco vindt veel van deze boeken niet praktisch, niet simpel toepasbaar. Hij zegt zo’n beetje alle boeken op zijn vakgebied gelezen te hebben.
In al die boeken zag hij een gemeenschappelijke ‘rode draad’ en deze ‘rode draad’ heeft hij ‘kaal’, zonder jargon, zonder wolligheid opgeschreven. Een boek met een lekkere frisse opmaak en mooie foto’s en dat bevalt mij wel maar al lezende kreeg ik het gevoel dit heb ik al eens gelezen.
En ja hoor, ik had in 2016 op mijn blog een recensie geplaatst van het boekje Projectmatig werken in beeld. Dit boekje, volgens de flaptekst, beschrijft op een toegankelijke en vooral praktische manier de methode van Projectmatig Werken. Op zijn verzoek heb ik in 2019 zijn derde druk nogmaals gelezen met daarin jammer genoeg grotendeels dezelfde conclusies als bij de eerste druk.
Ik zie dit boek dan ook veel meer als een volgende geheel herziene uitgave van het boek Projectmatig werken in beeld en vindt het dan ook jammer dat de auteur dit niet in zijn voorwoord heeft vermeld.
De projectfasen worden nu uitgebreider beschreven. Hierbij wordt uitgegaan van de bekende fasen initiatiefase, definitiefase, ontwerpfase, voorbereidingsfase, realisatiefase en nazorg- en evaluatiefase (n.b. dit is volgende de auteur geen waterval). De auteur ziet de overgang van de ontwerpfase naar de voorbereidingsfase als een point of no return. Ik ben het daar niet mee eens. Als tijdens de voorbereidingsfase bijvoorbeeld blijkt dat een offerte veel hoger uitvalt dan begroot dan zou ik nog maar eens naar de business case kijken of die nog steeds haalbaar is en of het zinvol is om met het project door te gaan.
De summiere paragraaf over Scrum en agile komen overeen met die in het oude boek. Ik schreef bij de derde druk “Mijn commentaar dat bij een algemene introductie over projectmanagement je ook stil moet staan bij agile ontwikkelingen vind ik nog steeds onvoldoende aan bod komen. Het is te kort door de bocht hoe de auteur Agile en Scrum omschrijft (en in de bijbehorende video toelicht). Hij beschrijft Scrum als het opknippen van een project in kleine stukjes die je aan het eind samenvoegt tot een geheel en een bord om de voortgang te volgen. Scrum is toch wel wat anders. Ook zou ik Agile zelf niet neerzetten als methode maar als een mindshift”. Kortom een gemiste kans om in dit boek daar dieper op in te gaan.
Ook worden in het boek PRINCE2 en IPMA heel kort toegelicht. In de bijbehorende video tutorial worden daarnaast een aantal andere werkwijzen besproken. Erg kort door de bocht hoe hij over Agile, Scrum, Scrum Master (vergelijkt de auteur met een planner), waterval, PRINCE2, IPMA (Ik zou zeggen dat IPMA geen methode biedt maar een competence baseline en daarop toetst), ISO21500, PMBoK, et cetera, spreekt.
Een hoofdstuk waarin uitgebreid ingegaan wordt op de overeenkomsten en verschillen tussen de hier beschreven aanpak en de verschillende methoden had niet misstaan in dit boek.
Kortom, wat mij betreft had dit boek in deze opzet niet geschreven hoeven te worden. Er zijn al te veel boeken over projectmanagement.
Wil je toch zelf een oordeel vormen dan kan je het bestellen op: managementboek, bol.